Time flies when you're having fun

Gu neti
We zijn al weer 2,5 maand in het mooie Paramaribo. En dus al over de helft. Time flies when you’re having fun, zo luid ook de titel. Ik herinner me nog goed dat we 2,5 maand geleden op schiphol stonden met onze koffertjes. Geen idee wat deze vier maanden ons brengen zou..
We hebben nog maar 5 weken te gaan. Deze laatste weken vliegen echt als een speer voorbij. Nog maar 5 dagen stage te gaan en dan krijgen we al bezoek van het lieve thuisfront. De stage zit er dan op dus we kunnen nog een maand vakantie vieren. Omdat we nog niet genoeg vakantie hebben vliegen we 19 januari ook nog even naar Curaçao voor 5 dagen. In de hoop dat we hier nog even flink zullen bijkleuren want in Suriname is het de laatste weken toch wat moeilijker geworden. Het is vaak bewolkt en er is steeds meer regen. ‘Na regen komt zonneschijn’ zeggen ze altijd. Gelukkig kan dat spreekwoord hier ook wel een beetje op. Het weer is wisselvallig. Maar ach we mogen niet klagen het is alsnog 30 graden. Hoe veel graden is het ook al weer bij jullie? Afgelopen week hadden we het zelfs koud. En we zitten ’s avonds vaak in een lange broek, vooral tegen de verschrikkelijke kut muggen. We kunnen in ieder geval zeggen dat we goed geacclimatiseerd zijn. Over ongedierte gesproken. We zijn inmiddels ook al gewend aan de muis die al die tijd hier al rond loopt. We doen gewoon even onze benen omhoog, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ook bewonderen we de salamanders die door het hele huis zitten en op het balkon. We kijken nergens meer raar van op.

Ik zit mezelf te bedenken of ik nog iets interessants over stage kan zeggen. Maar stage blijft stage. We zijn er eigenlijk een beetje klaar mee. Gelukkig hebben we een wifi punt gevonden in het Ziekenhuis waardoor we de vijf dagen nog wel even door komen.
5 december hebben we de Sint op bezoek gehad. Hier noemen ze het geen Sinterklaas meer maar ‘Kinderdag’. Om 9 uur zaten alle kindjes gewassen en al bij de balie te wachten tot dat ze naar de speelzaal konden. Iedereen kreeg een glas ranja en een stuk cake. Ja hoor, het heuse vreetfestijn wat daarna plaatsvond had het spits afgebeten. Kyra en ik waren heel erg benieuwd hoe ze het hier zouden feesten dus we hebben ons mee verplaatst naar de speelzaal. Om half 11 zou de sint komen maar ook hier hebben we natuurlijk te maken met de Surinaamse tijd. Dus voordat hij kwam was het wel een keer rond kwart over 11. De Sint kwam met twee pieten binnen lopen. Kyra en ik schrokken ons (netjes gezegd) wezenloos. De pieten leken net bosjesmannen. Ze hadden allerlei dreads voor hun ogen en ook het gezicht van de Sint was niet te zien. Niet echt kindvriendelijk. Maar het was leuk georganiseerd en alle kindjes kregen cadeautjes.

Ook heb ik samen met Floor nog een dagje meegelopen op de OK. We hebben weer veel mogen zien: Een keizersnede, het hechten van een navelbreuk en wat vooral indruk heeft gemaakt is de besnijdenis. Interessant om een keer gezien te hebben.
Ook stond deze week een dag meelopen op het Lab op de planning. Ik melde om 7.15 bij het lab en ik mocht direct meekijken. Na een paar patiënten was het mijn beurt om bloed te gaan prikken. Het was echt lopende band werk. Maar gelukkig ging het goed en leven alle patiënten nog.

Maar behalve stage hebben we natuurlijk ook nog de leuke weekenden. De cocktails blijven heerlijk smaken en het uitgaan is super. Elke avond is het weer een feest. Maar ook hebben we nog wat tripjes gedaan.
Samen met Kyra en Floor heb ik een Zip-line trip gedaan. Dit is bij Berg en Dal. Letterlijk en figuurlijk. Met ons busje reden we door de enorme bergen waar we steeds ons hart stevig vast hielden zo steil dat het was. Eenmaal aangekomen bij het Adventure Centur werden we gehesen in uber charmante pakjes die heerlijk in je naad zaten. Vervolgens kregen we ook nog een helm waardoor ik helemaal op een downie leek maar we konden gaan. Na een aantal oefen kabelbanen was het tijd voor het echte werk. We vlogen door de Jungle en gingen met 50 km per uur over de Surinamerivier. Je moest zachtjes af remmen als je een bordje zag. Helaas heb ik met mijn domme kop veel te hard afgeremd waardoor ik het laatste stuk mocht gaan tokkelen. Oftewel ik heb mijn buik- en armspieren is flink lopen trainen. Omdat ik nooit klungelig ben, ben ik ook nog keihard tegen een platform aan geknald en ben ik uitgegleden op een trapje. Mijn benen zijn weer mooi gekleurd.
Na een leuke trip reden we weer naar huis waar ons het volgende avontuur stond te wachten. We belden een taxi naar huis. Met een paar kilometers te hard en zijn ogen op zijn Blackberry gericht, had hij de auto niet gezien die vol gas achteruit reed. BAM. Ons aller eerste en hopelijk laatste auto ongeluk. Een paar seconden was het stil en nadat we van de schrik waren bij gekomen proestte we het uit van het lachen. Onze taxichauffeur was al druk bezig met bellen en had geen oog voor ons. ‘Hebben jullie pijn?’ of ‘Gaat het’? ontbrak. Vervolgens waren er honderden ogen op ons gericht maar niemand die iets deed. We hebben maar even een andere taxi gebeld, dat leek ons een strak plan.

Van het slingeren over de Suriname rivier gingen we dit weekend verder met het gassen door de modder, de jungle, de savanne en de bauxietwegen. Oftewel Quad rijden. Met zeven meiden vertrokken we met twee jeeps en vier quads. Barbara en ik vormden vandaag een duo. In plaats van dat je netjes achter de man op de brommer aan rijd en half door de plassen gaat, reden wij steeds vol door de plassen. Door het keiharde lachen had ik de hele dag door gratis drinken en eten, want mijn hele bakkes zat vol met water en modder. Met Barbara achter het stuur heb ik ook vaak meer gezien als de weg zelf. Zo zijn we vaak de bosjes in gereden. Helaas begaf onze quad het na duizenden diepe plassen. ‘Waarschijnlijk kortsluiting’. Na een korte stop bij een leuk kreekje, om even te hebben gezwommen was het weer tijd om te gassen. Hoppaaa there we go! Met z’n tweeën of met z’n drieën op een Quad het kon allemaal. Door de bauxietwegen (oranje) kwamen we terug met een gratis spray- tan.

Afgelopen weekend heb ik het door een voedselvergiftigingetje een beetje rustiger aan moeten doen. We zijn wel twee keer naar de bioscoop geweest. Zo hebben we ook de film ‘hoe duur was de suiker’ gezien. Als enige ‘bakra meiden’ voelden we ons soms wat ongemakkelijk en aangevallen als het publiek wat fel tekeer ging tegen het arrogante gedrag van de Nederlanders in de film. Ook begint het publiek vaak uit het niets keihard te lachen. Het leek soms wel een comedy show en tv in plaats van een bioscoop. De surinamers praten volop mee in het verhaal. Vaak lachten wij ons weer kapot hierdoor.

De feestdagen zitten er aan te komen. We hebben de slingers en eten al in huis gehaald voor de kerst en met oud en nieuw blijkt het één groot feest te zijn. Heel December staat bekend als feestmaand. Dit gaan we meemaken. Jullie allemaal fijne feestdagen en ik wens jullie een ontzettend leuke jaarwisseling.

Tot snel en Bigi Brasa xxxx